Rozdział 15

KATHERINE


Pamiętałam ,że jest zarozumiały,ale nie ,że aż tak bardzo. To było w pewnym sensie pociągające, bo wiedziałam jaki potrafi być, mimo,że to były moje wyobrażenia ,miałam nadzieję,że są prawdą. Bo przecież sny to miejsca gdzie zabiera nas nasza dusza.  Chciałam w głębi wierzyć,że On to ta sama osoba co w moich snach.  Miałam cichą nadzieję,że kiedykolwiek może spojrzy na mnie innym wzrokiem niż jak wróg na wroga. Mógłby... Justin odwrócił się i zaczął iść w stronę wyjścia. Pomyślałam sobie, że muszę coś samej sobie udowodnić. Chciałam coś sprawdzić, pamiętałam jak smakują jego pocałunki w snach, jak delikatne wargi ma, jak patrzał na mnie podczas pocałunku.  Zaczęłam iść za nim.

- Kate gdzie idziesz?

- Coś muszę sobie udowodnić. Zaraz wrócę.

Justin wyszedł pomarańczowymi drzwiami, ja od razu za nim.

- Justin, zaczekaj - krzyknęłam

- Czego jeszcze?

- Tego



Wraz z kończeniem tego słowa moje usta znalazły się na jego. Justin nie pozostawał mi dłużny ,od razu zabrał się do pocałunku, pieścił moje podniebienie, a dłońmi wodził po ciele. Po kilku minutach oderwałam się od niego.

- Wiedziałam.

- Co takiego?

- Wiedziałam ,że tak całujesz.

- Niby skąd? Śledzisz mnie? Bawisz się w psycholkę czy jak?

- To już nie ważne. Każdą tak całujesz?

- Nie, nie każdą. Tylko te ładne i zadziorne.

- Haha - roześmiałam się w głos - Czyli w sumie każdą która jeszcze oddycha.

- Kate, przyszłaś żeby mi tu dogadywać czy czegoś ode mnie chcesz ?

- Zrobiłam już to co chciałam  - uśmiechnęłam się.

- To cześć - odpowiedział Justin


Zrobiło mi się go żal ,nie sądziłam,że potrafi do mnie się odzywać bez obrażania, odgrażania itp.
Usiadłam na parapet przed salą. Zastanawiałam się czy powinnam opowiedzieć Justinowi cały mój sen.. Chyba nie powinnam... Nie znamy się aż tak dobrze, wziąłby mnie za jakąś wariatkę, rozpowiedziałby wszystkim wszystko, i w szkole byłabym kompletnie spalona.
Wstałam z parapetu i pobiegłam do szatni. Wzięłam swoje ubrania i schowałam je do torby. Zamknęłam swoją szafkę, torbę założyłam na ramie i wyszłam przed budynek. Zawsze dla wszystkich byłam numerem jeden ,każde zawody, każda olimpiada, byłam dla nich niby doskonała, sama wiedziałam,że tak nie jest. Moja ciężka praca, prawie codziennie zarwana noc.. Nikt na to uwagi nie zwracał.
Myślałam wracając do domu wciąż czy mówić czy nie. Biłam się z myślami.  Wróciłam do domu i wypakowałam wszystkie rzeczy z torby.

- Mamuś - zawołałam

- Tak skarbie?

- Powinnam Justinowi powiedzieć co się wydarzyło?

- Niby kiedy?

- Co się działo w mojej głowie... Powinnam mówić?

- Zrób jak uważasz.

- Jak zawsze pomocna ,dzięki - fuknęłam

Mama podniosła ręce w bezczynności i wyszła z pokoju. Usiadłam na łóżko i przypomniałam sobie wszystko to co się działo, to co było. Kocham go, ja na prawdę go kocham... Ej ej, co? Jak po śnie mogę kogoś kochać? Zdecydowałam ,że powiem Justinowi , mógł mnie wyśmiać, mógł rozpowiedzieć wszystkim to co mu powiem. Mógł zrobić co chciał, mnie bynajmniej nie będzie gryzło sumienie.  Założyłam trampki, luźną bluzę i legginsy. Wyszłam z domu i intuicyjnie skierowałam się do domu Justina. O dziwo ,wiedziałam gdzie iść... Wszystko wiedziałam, wszystko było takie realistyczne.. Dwadzieścia minut później ,stałam pod drzwiami Justina. Podniosłam rękę by zapukać, i znów ją opuściłam , ponowiłam próbę z pięć razy,aż w końcu zdecydowałam się zapukać. Zastukałam w drzwi trzy razy ... Za dużo? Zdenerwowałam go? Otrząsnęłam się. Nikt nie otwierał.. Odwróciłam się i odeszłam kawałek.

- Kate?


Odwróciłam się i zobaczyłam zaspanego Justina.

- Musimy porozmawiać - odpowiedziałam - Mogę wejść ?

- Zapraszam.


Zdenerwowana weszłam do jego domu. Beże ,biel, czerń, dokładnie takie samo ustawienie jak wtedy..
Wszystko było tak jak kiedyś..  Kompletnie nic nie rozumiałam. Usiadłam na kanapę, Justin zajął miejsce koło mnie.

- Justin musimy porozmawiać

- O czym chcesz rozmawiać ?

- Śniło mi się coś, wiesz pewnie ,że miałam wypadek.

- Tak,każdy wiedział, musieliśmy się za Ciebie modlić nawet, dyro kazał.

- Ech.. Nie ważne, przyszłam ,żeby Ci coś opowiedzieć.

-  Mów, jeszcze słucham, jak się rozgadasz to przestanę.

- Ale to naprawdę ważne!

- Co,co takiego może być ważne ,żebym musiał Cię słuchać?! Przecież Ty mnie nienawidzisz, od zawsze mamy na pieńku. Nigdy mnie nie lubiłaś i z wzajemnością, ja Ciebie też nie!

-  Justin! Zamknij się chociaż raz i posłuchaj,co ktoś mądrzejszy ma do powiedzenia.

- I widzisz, znów zaczynasz! Jak kiedykolwiek mamy się dogadać?

- Nie musimy się dogadać, po prostu mnie teraz posłuchaj.

- Mów, masz pięć minut.

- Myślisz ,że w tylu się zmieszczę? Wątpię. Zamknij się ,siadaj i mnie posłuchaj, chociaż raz.

Justin ucichł a ja zaczęłam opowiadać mu wszystkie moje sny, wydawał się zaciekawiony. Przetwarzał każde moje słowo które do niego powiedziałam. Opowiadałam mu znacznie dłużej , około pięciu godzin nam zajęło streszczenie i zrozumienie wszystkiego. Justin pytał, ja odpowiadałam, i tak na okrągło. Opowiadałam, opowiadałam. Justin siedział cicho a ja wciąż gadałam i gadałam co jakiś czas popijając wodą z butelki ,którą Justin przyniósł podczas pięciominutowej przerwy na papierosa.


- To chyba wszystko co chciałam Ci powiedzieć.

- Hahahahaha, dziewczyno! Słyszałem już wiele rzeczy i pragnień ze mną związanych ,ale nigdy takiego wyznania. Jak się zakochałaś to mogłaś powiedzieć. Wszyscy to muszą wiedzieć, haha , Ty myślisz,że ja kiedykolwiek poleciałbym na taką zarozumiałą ,ujadającą , przemądrzałą dziewczynę jak Ty? Nigdy, nawet gdybyś została ostatnią dziewczyną na świecie , nigdy w życiu nie tknąłbym Cię kijem przez szmatkę.

- A Ty wciąż jesteś takim chujem jak byłeś.  Czy Ty masz jakieś przerośnięte ego!? Bo nie sądzę by cokolwiek innego było przerośnięte.

- Wyjdź Kate.

- Właśnie tak zamierzałam zrobić.  A Ty żyj dalej w swoim małym zakompleksionym świecie.

- Wracaj do swoich książek , tylko one Ciebie lubią.

- Dusza towarzystwa się odezwała. Nie przesadzaj. Mam znajomych. Ja po prostu otaczam się tymi ludźmi których cenię, a nie którzy cenią moje pieniądze i popularność. Myślisz,że wszyscy są przy Tobie bo jesteś zabawny, seksowny ,czarujący czy te sprawy? Nie, Justin Oni są tam dla Twoich pieniędzy. Powodzenia.

Wzięłam torbę z podłogi i wstałam. Wyszłam z trzaśnięciem drzwi. Boże! Co za buc. Jeden wielki wał.
Jak można być tam zapatrzonym w siebie. Odetchnęłam z ulgą wiedząc ,że mam już wszystko za sobą. Cieszyłam się z jednego, jutro będę już mogła wrócić do ludzi ,których kocham. Z którymi chcę spędzać czas. Wróciłam do domu i zaszyłam się w swoim pokoju, sięgnęłam pod łóżko po swój pamiętnik , zapisałam w nim swoje dzisiejsze przemyślenia, sytuacje, reakcje, i swoje samopoczucie.
- Jak się czujesz?
- W ogóle się nie czuje.

Schowałam go ponownie pod łóżko ,do pokoju weszła mama.

- Jak córeczko?

- W porządku, powiedziałam mu wszystko, wyśmiał mnie ,ale poradziłam sobie z tym. Nie zamierzam niczego robić pod publiczkę, będę szła za głosem serca.

- Mądra dziewczynka, mówiłam,pierwsza myśl zawsze najlepsza.

- Powiedział mi o przyjaciołach.. Prawda mamo jest taka,że jeśli dowiedzą się o tym wszystkim to tylko Ci prawdziwi zostaną, a reszta to blade tło.

- Słuszna decyzja słoneczko, śpij dobrze.

- Ty też mamuś, dobranoc.

Mama wyszła ,a ja poszłam pod prysznic. Umyłam się truskawkowym żelem pod prysznic, spłukałam go wodą i wytarłam się ręcznikiem. Wróciłam do pokoju i położyłam się spać.
Mój cel?  Spokój. Odpłynęłam w krainę snów.

Nazajutrz obudziłam się pełna werwy , byłam nabuzowana ,chciałam iść do szkoły. Spakowałam wszystkie książki potrzebne na zajęcia, umyłam włosy. Poszłam przed lustro gdzie umalowałam się delikatnie. Zeszłam na dół zjeść śniadanie. Tosty francuskie! Pycha. Po śniadaniu skierowałam się ponownie do łazienki. Wysuszyłam i ułożyłam burze swoich włosów. Wróciłam do pokoju i ubrałam się.  (lewy obrazek )
Zbiegłam na dół zauważając już 7,40 na swoim zegarku. Pożegnałam się z rodzicami i poszłam do szkoły. Przed wejściem czekały na mnie przyjaciółki, Ashley i Vanessa. Ucieszyłam się ,że teraz każdy dzień będziemy spędzać razem.  Przywitałam się z nimi całusem w policzek i weszłyśmy do szkoły. Kierowałyśmy się do sali numer 213 ,szłyśmy środkiem korytarza. Czułam palący wzrok wszystkich na sobie, wiedziałam,że Justin im opowiedział wszystko, plotki w szkole tak szybko się roznoszą.  Dzwonek zadzwonił, wszyscy rozeszli się do swoich sal, tak samo jak i my. Zaczynałam lekcją biologii. Nauczycielka przywitała mnie mile ,uprzejmie, do czasu. W końcu zaczęła opowiadać co na dzisiejszej lekcji będziemy mieć

- Dzisiaj porozmawiamy o rozmnażaniu. Kate może zechciałabyś nam opowiedzieć? Ponoć się na tym znasz. - zaśmiała się

- Chyba nie powinna Pani tak mówić do uczennicy.

- Nikt nikomu nic nie udowodni. Ty miałaś takie sny nie my słoneczko.

- Mnie bynajmniej w śnie ktoś częściej brał niż Panią przez całe życie. Podejrzewam ,że w snach nawet Pani nikt nie zechciał? Pewnie chodzi Pani na rodzinne spotkania, gdzie matka wciąż próbuje Panią zeswatać z jakimś starymi oblechami ,mającymi lepkie dłonie, ale niech Pani się nie martwi i tak na tym się zakończy.

- Kate do dyrektora.

- Spodziewałam się.  Nie nie musi mnie Pani odprowadzać, sama dojdę, jak zawsze - zaśmiałam się  z podtekstem, klasa podobnie załapała żart.

Nie ,nie poszłam do dyrektora, poszłam zobaczyć plan wiszący na korytarzu. Poszukałam klasy Justina. Niech nie myśli ,że zostawię to bez konsekwencji. Znalazłam! Sala 303. Pobiegłam na drugie piętro. Spojrzałam przez okienko w drzwiach czy Justin jest w sali. Był. Złość we mnie narastała. Otworzyłam jednym szarpnięciem klamki drzwi i weszłam do środka.

- Justin! - krzyknęłam podchodząc do jego ławki

- Co jest skarbie?

- Nie nazywaj mnie tak! Jak mogłeś wszystkim wszystko opowiedzieć?

- Przecież mówiłem ,że to zrobię.

- Nie myślałam,że jesteś takim dupkiem.

- Katherine Ann Gomez ,wróć na swoje zajęcia - powiedział nauczyciel fizyki

- Za chwilę, teraz tu musimy coś załatwić. Proszę Pana czy jeśli mu walnę zaliczę ten projekt o sile i mocy?

- Nie.

- A jednak zrobię to.

Chwyciłam Justina ławkę za brzegi i wywaliłam ją na lewo. Kartki z ławki rozwaliły się po całej klasie. Nikt nawet nie pisnął słowa na to co robię czy mówię.

- Kate ,do dyrektora.

- Oj zaraz pójdę, jestem w drodze.  Ty pójdziesz ze mną - wskazałam na Justina.




___________________________________________________________________

I jak 15 rozdział?

Tak tak wiem, skarciliście mnie za rozdział 14, ale to chyba moja inwencja i będę pisała jak będę chciała. Od razu wpadacie w szał macicy, zamiast poczekać na rozwinięcie. Chcecie, odchodźcie proszę bardzo. Piszę jak serce mi podpowiada nie pod publiczkę. Zdecydowałam ,że będę pisać tak jak chcę, choćbym miała pisać sama dla siebie.

oglądajcie : http://www.youtube.com/watch?v=kIdgWFX3znU

KOMENTUJCIE. 

PS. Dziękuję tym którzy się nie załamali i są tutaj dalej ze mną. I dla tego co tutaj piszę :)  Jesteście wielcy !