Rozdział 16

KATHERINE


Wyszłam z Justinem przed salę, ciągnęłam go. Nie dałabym mu teraz uciec ,mój uścisk był zbyt mocny by gdziekolwiek mógł teraz uciec.  Nie rozumiałam nadal jak można być takim zarozumiałym samolubnym egoistą.

- Justin!

- Nie drzyj się, znów... - westchnął

- Jak mogłeś powiedzieć wszystkim wszystko?

- Przecież mówiłem ,że to zrobię, nie rozumiem o co Ci chodzi. Wyśmiałem i powiedziałem,że wszyscy się dowiedzą - poczerwieniał ze złości

Z sali wyszła nauczycielka ze złością  zaczęła mówić.

- Justin , Kate, romanse zostawcie sobie na przerwę, pod salą nie ma krzyczenia,wracajcie na lekcje!

- Przepraszamy Panno Jones, już kończymy.


Nie kończyłam,miałam jeszcze pełno tekstów Justinowi do wrzucenia. Wykorzystał sytuację, uciekł.  Uśmiechnęłam się do nauczycielki która patrzyła na mnie wrogo. Przeprosiłam ją za całe zamieszanie i poszłam jak mi kazano do dyrektora. Byłam wściekła ,że sama u niego ląduje, pierwszy raz. Nikt się nie spodziewał ,że Pani Perfekcyjna, tak to ja, potrafi takie rzeczy robić, ale nie byłam już taka sama jak kiedyś, te sny, dzisiejsza sytuacja, wszystko mnie zmieniło. Nie patrzę na nic już tak jak kiedyś.  Dyrektor trochę się burzył ,że zrobiłam na lekcji szum i mówiłam do nauczycielki jak do koleżanki, oraz ,że nie powinnam tak robić. Musiał mi to powiedzieć, ale w gruncie rzeczy gdy kończył wypowiedź i wychodziłam powiedział do mnie : Cieszymy się,że znów jesteś. Znów będziemy mieli asa w rękawie na olimpiadach i zawodach. Uśmiechnęłam się delikatnie i wyszłam z gabinetu dyrektora. Wszyscy mają do wielkie oczekiwania, że zawsze i wszędzie będę perfekcjonistką , a to staje się męczące.  Nigdy nie chciałam wyrobić sobie takiej opinii. Fakt dla moich rodziców zawsze było ważne,żebym była w każdym klubie, naukowym, sportowym, miałam być wszędzie o każdej porze. Miałam być perfekcjonistką w każdym calu i wszędzie.

Dlaczego ?

Dla rodziców, Oni zawsze mi opowiadali jak byli w liceum, gdzie się udzielali ,co robili dla szkoły.

Chodzili do tego samego liceum co ja, nauczyciele którzy ich uczyli są jeszcze w mojej szkole i co chwile porównują moje dokonania z tym co Oni robili.

Czasem miałam ochotę krzyknąć DOŚĆ. Ja jestem Kate a moi rodzice to rodzice, już tu nie chodzą, to co osiągnęli powtórzyło milion ludzi. Każdy jest indywidualistą, każdy jest osobną jednostką a nie osiągnięciami innych.



Tak myśląc szłam na parking szkolny, gdzie miała czekać na mnie Vanessa. W oddali zobaczyłam Justina. Jak chwali się swoim samochodem, w okół niego pełno lasek śliniących się. Nienawidziłam takiego widoku. Blachary, tipsy, mocny makijaż, blondynki.


Ubranie było chyba dla nich zbędną rzeczą. Żałosny widok. I tak to te laski dodawały Justinowi pewności siebie. Nie cierpiał jak którakolwiek mu odmawiała czegokolwiek.  Wiedział ,że te blondynki będą dla niego rezerwą , za każdym razem gdy pstryknie palcami będą leżały z rozłożonymi nogami i cipką na wierzchu czekając na niego i to jak je zadowoli. One przeżywają orgazm za każdym razem gdy się do nich odezwie a co dopiero jak coś włoży. Dupy wszędzie, Justin zaliczy każdą przecież która tu się pojawi i jest gotowa ,żeby rozłożyć nogi.  Żal mi ich było ,przecież to nie miało szansy jakiegokolwiek powodzenia.

Justin zabawiał się nimi niczym marionetkami na sznurkach, pociągał za który chciał gdy tylko miał ochotę.
Czy każda z nich była taką zabawką?  Tak, każda. Niby każdy wiedział ,że to się skończy na jednym numerku,ale brnął w to,bo myślał ,że może jednak ,tak będę tą w której się zakocha, a Justin? Zlewał je ,bo tylko do bzykania się nadawały. To były istoty zwyczajnie marnujące tlen.

Stanęłam przy samochodzie Vanessy ,która dopiero co podjechała ,przywitałam się z nią. Ale nie chciałam jeszcze odjeżdżać. Powiedziałam Vanessie co chcę zrobić, starała się mnie odciągnąć. Na marne, uparłam się.

A gdy kobieta się uprze to musi być po jej myśli, nie ma innej opcji, prawda?

Podeszłam do Justina, jego koledzy zaczęli gwizdać. Wiem,że byłam ładna, ale bez przesady,nie byłam jak te blondynki ,że polecę za nimi, bo wygwizdali moją dupę czy cycki.

- Justin,mogę Cię poprosić? - zapytałam grzecznie

- Nie sądzę.

- Uu laseczka, znów się zakochałaś w Justinie?

- Nie, ja to za wysokie progi na jego nogi. Ja mogę go mieć, On mnie nie może, i tu go boli. Nie jestem jak te wasze blond cizie co liżą Wam pałę gdzie popadnie. Jeszcze bym się czymś zaraziła.

- Pedantka się odezwała, słyszałaś , Justin nie chce z Tobą rozmawiać - powiedział jeden z kolegów Justina złośliwie

- Cicho przydupasie, gdyby i Tobie Justin kazał wylizać tyłek zrobiłbyś to ,nie? Tak boisz się,że stracisz pozycję. Justin nie ma własnego głosu,że odzywasz się za niego. Justin,porozmawiamy? - zapytałam

- Jezu, a dasz mi wtedy spokój?

- Owszem. Znaczy tak ,będziesz miał już spokój.


Justin i ja oddaliliśmy się na szkolną ławkę ,mieszczącą się niedaleko głównego wejścia do szkoły i parkingu. Stała w samym centrum.

- Justin, możesz mi powiedzieć dlaczego to zrobiłeś?

- Jesteś taka zarozumiała! Myślisz tylko o sobie i o to co o Tobie powiedzą.

- Co!? Czy ja kiedykolwiek martwiłam się tylko o siebie?! Zawsze o wszystkich myślę. Nawet idąc wczoraj myślałam o tym co Ty powiesz, co inni powiedzą,jak zareagujesz.

- Widzisz, i tu się sprowadza do jednego punktu, Ciebie i martwienia się o to co kto powie.

- Justin , nie moja wina, a Ty lepszy jesteś?

- W dupie mam to co kto powie. Pokazując się teraz z Tobą chyba coś udowodniłem ,hm?

- Niby co takiego?

- Pokazuję się z Panną Perfekcyjną, przecież, to hańba dla Ciebie,że pokazujesz się z takim dupkiem jak ja.

- Chyba sama Cię tu poprosiłam,wiem co robię. Wczoraj też liczyłam się z tym ,że wygadasz wszystkim. Ale myślałam,że może odrobinę szacunku do mnie masz i zachowasz to do siebie. Przecież poświęciłeś mi wczoraj tyle czasu. Myślałam,że to coś znaczy, że chcesz tego wysłuchać, że nie zrobisz tego o co Cię posądzałam,a jednak, jesteś taki jak każdy.

- Czyli jaki?

- Już Ci mówiłam. Egoistyczny ,samolubny dupek - Justin spuścił wzrok i wyciągnął papierosa

- Skończyłaś? - wsadził fajkę do buzi i odpalił ją

W tym momencie podeszła do nas blondynka, cycki na wierzchu, tapety na twarzy masa, odsłonięte ciało.

- Justin skończyłeś już? - zaśmiała się idiotycznie

- Tak ,skończyłem.

Justin wstał i odszedł. Nie reagował na moje żadne słowa.. Chyba nigdy go nie zrozumiem. Obydwoje mamy do siebie wystawiony wielki mur, żadne z nas nie chce go zburzyć przed sobą. A nawet chyba nie ma takiej potrzeby.

Wracając do samochodu Vanessy zaczepił mnie Jake.

- Spieszysz się?

- Nie, nie ,a co ?

- Dasz się gdzieś zabrać ?

- Teraz ?

- Tak, teraz. Można?

- Dobrze, pożegnam się tylko z przyjaciółką, i już do Ciebie idę.


Pobiegłam do Vanessy i opowiedziałam jej co teraz zamierzam zrobić. Jak zwykle, powiedziała co o tym uważa i ,że jest przeciwna. Przytaknęłam jej,ale i tak zrobiłam swoje. Pocałowałam ją w policzek i poszłam do Jake'a.

- Już możemy - powiedziałam uśmiechnięta

- Wskakuj - otworzył mi drzwi od swojego samochodu.

Wślizgnęłam się na miejsce pasażera, Jake zajął swoje miejsce. Odpalił silnik i ułożył dłonie na kierownicy. Odjechaliśmy, Jake jechał spokojnie co chwila nieśmiało spoglądając na mnie. Odwzajemniałam to uśmiechem.

- Spodoba Ci się tam.

- Gdzie? - zapytałam zaciekawiona

- W tym miejscu, spodoba na prawdę, pięknie jest.


Jake uśmiechnął się cwaniacko i jechał przed siebie. Jakieś dwadzieścia minut później skręciliśmy w lewo w leśną alejkę. Przejechaliśmy przez mały zagajnik. Jake zatrzymał się na wzgórzu. Wysiedliśmy z samochodu. Jake stanął za mną i zakrył mi oczy.

- Nie bój się, nic Ci się nie stanie.

I tak uwierzyłam mu, od tak, wierzyłam ,że będę bezpieczna, poddałam się tej wierze, i nie zawiodłam się. Jake zatrzymał się w pewnym momencie i odsłonił moje oczy. Otworzyłam je.  Ukazał mi się najpiękniejszy widok na świecie, tam gdzie słońce spotyka się z ziemią , gdzie łamie się linia świata.  W okół nas rosły kwiaty, wszelkie gatunki, widziałam stąd całe nasze miasto, wydawało się takie małe, wszyscy ludzie zabiegani a ja ponad nimi. Rozejrzałam się, to był na prawdę piękny widok. Jake zniknął, odwróciłam się i szukałam go wzrokiem, przyszedł, z kocykiem, i koszykiem piknikowym.

- Co byś z tym zrobił gdybym się nie zgodziła pojechać? - zaśmiałam się

- Wyrzuciłbym w cholerę. Albo zostawił na później.

- Sam zjadłbyś tyle?

- Tak, spokojnie,dałbym radę.


Uśmiechnęłam się i rozłożyłam z Jakiem koc. Usiedliśmy na nim i podziwialiśmy piękną panoramę miasta. Czułam się niezręcznie ,ale i jednocześnie dobrze, jakby coś mi w żołądku latało, motylki i te sprawy, ale jednocześnie czułam jakby mi ktoś te motyle niszczył kamieniami.. Nie rozumiałam kompletnie tego uczucia.

Nie wiedziałam sama co się dzieje, jednocześnie coś mnie ciągnęło do Jake'a ale coś jakby nie pozwalało mi się przed nim otworzyć i dać całej siebie.

Jake wyjął z koszyka truskawki, bułki, arbuza, kanapki, sałatkę.

- Przyszedłeś nakarmić całe wojsko?

- Nie - zaśmiał się - Tylko nas, jesteś taka chuda, pewnie brakowało Ci jedzenia w szpitalu.

- Dało się przeżyć. Byłam w domu, też nabrałam masy.

- Nie bardzo widać.

- Wezmę to za komplement - uśmiechnęłam się.


Jake wyjął sok i nalał nam do kubków. Sączyliśmy go.

- Kochasz Justina ?

Zachłysnęłam się ,i spojrzałam na niego ciężkim wzrokiem.

- Co masz na myśli?

- Dobrze wiesz Kate. Słyszałem o tych Twoich snach, o tym jak się wobec niego zachowałaś. O tym jak go traktujesz, o pocałunku, i w dodatku dzisiaj  rozmawiałaś z nim.

- Jake, po prostu wyjaśniałam sobie z nim kilka spraw. Jest po prostu zarozumiałym dupkiem, bzykającym każdą laskę która oddycha. Pieprzony egoista...

- Nie odpowiedziałaś na pytanie. Kochasz go?


___________________________________________________________________

I jak kochani 16 rozdział ? :)

KOMENTUJCIE! <3


Jeśli się pogubiliście, przeczytajcie od początku 14 rozdziału aż do teraz, może sytuacja dla Was stanie się jaśniejsza. Tak zmieniłam piętnasty rozdział. Dlaczego?
Wtedy pisałam jak Wy chcieliście moja koncepcja była inna. Więc zmieniłam, chcę pisać tak jak serce mi podpowiada , tak jak czuję ,nie pod publiczkę. Nawet gdybym miała pisać sama dla siebie.
Wiem,że każdy oczekuje happy endu ,ale moje opowiadanie jest inne niż wszystkie ,więc nie może być cały czas sielanka.

Tym którzy ze mną zostali mimo zmian wielki uścisk ! <3

obserwujcie mnie na TT : https://twitter.com/KateAnnGomez